Przesłanie

Wiemy już kto otrzyma sakiewkę, a co w niej znajdzie obdarowany? Oto przesłanie:

Dzień dobry!

Zatrzymaj się!

Nie odwracaj!

      Czasami wprawdzie zachowuję się inaczej niż Ty, czasem wyglądam inaczej, ale czuję tak samo. Czasem się  smucę, czasem czuję lęk, ale wiem  też  czym jest radość  i lubię się śmiać.

     Dlatego uśmiechnij się i dowiedz, kim jestem. Oto kilka słów o mnie:

- wolę zrozumienie od współczucia

- jest mi miło, kiedy ludzie wykonują drobne gesty, okazując mi życzliwość  i sympatię

- niektóre czynności wykonuję wolniej niż Ty - daj mi czas

- moja rodzina jest zwyczajna

- wolę gdy ktoś pyta, jeżeli chce się czegoś o mnie dowiedzieć, a nie po cichu, albo głośno, komentuje

- jest mi przykro gdy ktoś mnie ocenia

- lubię rady tylko wtedy, kiedy o nie poproszę
 

BARIERY SĄ W NAS, A TO JEST NASZ WSPÓLNY ŚWIAT.

TY I JA MAMY PRAWO TU BYĆ.

Innowacja społeczna „JAK?” testowana jest  w ramach projektu grantowego

„Innowacje na ludzką miarę”

 Powyższy tekst jest efektem badań jakościowych przeprowadzonych wśród osób z niepełnosprawnością intelektualną i/lub ich rodziców/opiekunów

Badania prowadziły:  Beata Podlasek i Elżbieta Ceklarz

Redakcja tekstu: Katarzyna Świeczkowska

Kto otrzyma sakiewkę?

 

Tajemnicze sakiewki trafiają do rąk posłańców, 

aby oni mogli opowiadać 

 JAK? 

zachować się wobec osób z niepełnosprawnością intelektualną. 

 

Czy już wiesz jak wygląda sakiewka?

 

Czy otrzymałeś już swoją sakiewkę? 

Wyniki Konkursu

Konkurs Rozstrzygnięty...

Minęło już trochę czasu od rozstrzygnięcia Konkursu... 
Gadżety gotowe... 
Testowanie rozpoczęte... 

Zwycięzcą Konkursu został Pan

Krzysztof Kolski

Serdecznie gratuluję!!!

Już wkrótce fotorelacja, a tymczasem przepięknie namalowane słowem wprowadzenie, 
pióra autora zwycięskiego projektu.

 Sakiewka

Wyobraź sobie małą, wypełnioną po brzegi, sakiewkę. 

Gdy bierzesz ją do ręki – wyczuwasz, że wykonana jest z przyjemnego w dotyku materiału, 

ale wciąż nie potrafisz rozpoznać, co jest ukryte w środku. 

Z ciekawością poluzowujesz sznurek, którym sakiewka jest związana. 

W środku znajdujesz muszelkę, jest tam także krótki list – kartka zwinięta w rulonik, 

przewiązana wstążką.

Eksplikacja 

Każdy, kto otrzyma sakiewkę będzie ciekawy, co znajduje się w środku. 
Nawet po otwarciu sakiewki i znalezieniu  muszelki 
– wciąż nie będzie można zrozumieć znaczenia tego przedmiotu. 
Wyjaśnienie znajduje się w przewiązanym wstążką liście ukrytym w sakiewce, 
co jeszcze bardziej intryguje – uzyskujemy efekt stopniowania napięcia.
Gadżet jest  wykonany  z przyjemnych w dotyku i ciepłych materiałów, 
jest  także miły dla oka. Muszelki kojarzą się bardzo pozytywnie, z morzem i wakacjami, ale także 

z Gdynią – miejscem powstania innowacji.

Moją inspiracją był fakt, że muszelki wykorzystywano w wielu kulturach jako środek płatniczy, 
a pieniądz w swojej pierwotnej funkcji były narzędziem do budowy zaufania pomiędzy ludźmi. 

Odwołuję się do tej pierwotnej, pozytywnej funkcji pieniądza. 
Ocieplacz – jako przedmiot – kojarzy mi się z tradycyjnymi formami wymiany, z opisaną przez antropologów kulturą darów, 
w której relacje pomiędzy członkami społeczności budowane są poprzez dobrowolne 
przekazywanie sobie określonych przedmiotów.

Wybiegając myślami w daleką przyszłość – możliwe byłoby używanie już nie tylko sakiewek wypełnionych muszelkami, ale również samych muszelek, jako właśnie alternatywnej waluty, 
na przykład jako dodatkowy środek płatniczy w miejscach przyjaznych osobom niepełnosprawnym. Ktoś, kto otrzyma sakiewkę będzie mógł przekazać  muszelkę kolejnej osobie, 
rozprzestrzeniając idee ocieplacza dalej. 
Po wyjęciu z sakiewki muszelki można nosić np. w portfelu. 
Gadżet będzie także przedmiotem atrakcyjnym dla dzieci – może pomóc w oswajaniu ich z tematem niepełnosprawności intelektualnej.

tekst: Krzysztof Kolski 

  

Zmieniaj...

Zaproponowana przeze mnie innowacja odpowiada na problem związany z  brakiem akceptacji osób niepełnosprawnych w przestrzeni społecznej. Wydaje się, że czynnikiem warunkującym taką sytuację jest brak wiedzy oraz stereotypowe postrzeganie niepełnosprawnych. Ta hipoteza znajduje potwierdzenie w literaturze oraz obserwacji przestrzeni społecznej. Nieprzychylne postawy lub zbyt rzadko występujące postawy akceptujące hamują włączanie się osób niepełnosprawnych intelektualne w normalne funkcjonowanie społeczne, a to z kolei może powodować samotność i pogorszenie jakości życia.

Schematycznie wygląda to tak:

Brak wiedzy - negatywne postawy - brak odwagi/możliwości wychodzenia do społeczeństwa, bycia pełnoprawnym obywatelem - samotność - pogorszenie jakości życia

Możesz zmienić ten schemat - weź udział w projekcie JAK? Zgłoś się do konkursu!!!

 

Efektem innowacji będzie narzędzie, które otrzymają osoby niepełnosprawne, dzięki, któremu będą mogły przełamywać stereotypowe myślenie, roboczo jest ono nazwane: 

„ocieplaczem relacji”.

ZAPROJEKTUJ OCIEPLACZ RELACJI!

ZMIENIAJ i WYGRYWAJ!